pèn

Saka Wikisastra, bausastra mardika

pèn

basa Jawa[besut]

pèn

  1. (Wl) krama/ngoko waja lsp. lancip dianggo nulis sarana diclupaké ing mangsi.







Delengen uga

Kata kunci/keywords: arti pèn, makna pèn, definisi pèn, tegese pèn, tegesipun pèn

Sapérangan utawa kabèh teges sing kaamot ana ing kaca iki dijupuk saka Bausastra Jawa, Poerwadarminta, 1939. Teges-tegesé sing luwih genep bisa digolèki ing Leksikon sastra.org.